بررسی رابطه بین سبک رهبری کریمانه و یادگیری سازمانی با تأکید بر فراموشی سازمانی هدفمند

سرعت فزآینده انتقال اطلاعات و محیط متلاطم کنونی اهمیت مدیریت اطلاعات در سازمان‌ها را دوچندان کرده است. از این‌رو، هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین سبک رهبری کریمانه و یادگیری سازمانی با تأکید بر فراموشی هدفمند می‌باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کارکنان شرکت نفت و گاز پارس می‌باشد که حجم نمونه 210 نفر و روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بوده است. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه 32 سوالی محقق‌ساخته می‌باشد. روایی پرسشنامه از نظر صوری و محتوایی مورد بررسی قرار گرفته و پایایی آن نیز با اجرای آزمایشی و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، برابر با 88/0 بدست آمده است. برای سنجش فرضیه‌ها و تأثیر مفاهیم مورد بررسی از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند، که مؤلفه نرمش و رفق رهبری کریمانه نسبت به مؤلفه شدت عمل آن، تأثیر بیشتری بر یادگیری سازمانی دارد. همچنین نتایج بیانگر آن است که فرضیه‌های پژوهش (رابطه بین رهبری کریمانه و فراموشی سازمانی هدفمند؛ رابطه بین رهبری کریمانه و یادگیری سازمانی؛ رابطه بین فراموشی سازمانی هدفمند و یادگیری سازمانی) مورد تأیید قرار گرفت و این روابط مستقیم و معنادار می‌باشند.